عوامل موثر بر میزان ویتامین D بدن

تخمین زده می‌شود حدود یک میلیارد نفر در جهان دچار کمبود ویتامین D باشند. با توجه به نقشی که ویتامین D در بدن دارد، کمبود این ویتامین در افراد سالمند خطر پوکی استخوان و در کودکان نرمی استخوان را به همراه دارد. همچنین پژوهش‌ها نشان داده‌اند کمبود ویتامین D ممکن است با افزایش خطر دچار شدن به دیابت، برخی سرطان‌ها و بیماری قلبی و حتی عفونت‌هایی مانند سل و آنفلوانزا در سالمندان هم ارتباط داشته باشد.

در مقالات قبلی به طور مفصل به اثرات کمبود ویتامین D اشاره کرده بودیم، اکنون می‌خواهیم به مواردی اشاره کنیم که در میزان ویتاین دی موثر هستند.

۹ عامل موثر بر میزان ویتامین D بدن

۱- عرض جغرافیایی که در آن زندگی می‌کنید: در مناطق با عرض جغرافیایی بالاتر (شمالی‌تر) میزان کمتری پرتوهای فرابنفش نوع B که سازنده ویتامین D در پوست هستند، به خصوص در ماه‌های زمستان به سطح زمین می‌رسد.

۲- آلودگی هوا در جایی که زندگی می‌کنید: ذرات کربن در هوا که نتیجه استفاده از سوخت‌های فسیلی مانند بزنین و گازوئیل، چوب و سایر مواد هستند، پرتوهای فرابنفش نوع B را جذب می‌کنند.

۳- استفاده از کرم‌های ضد آفتاب: کرم‌های ضد آفتاب در شرایط مطلوب مانع نفوذ پرتوهای فرابنفش B به پوست می‌شوند. بنابراین به طور نظری باید مانع ساخته شدن ویتامین D در پوست شوند اما در واقعیت، تعداد بسیار اندکی از افراد به مقدار کافی و به طور منظم از کرم ضد آفتاب استفاده می‌کنند. بنابراین بعید است استفاده از این کرم‌ها نقشی در کمبود این ویتامین ایفا کند.

۴- رنگ پوست: ملانین ماده‌ای در پوست است که میزان آن رنگ پوست شما را تعیین می‌کند. ملانین پرتوهای فرابنفش B را جذب می‌کند، بنابراین نمی‌گذارد انرژی این پرتوها باعث تبدیل ماده پیش‌ساز ویتامین D در پوست به ویتامین D شود.

۵- دمای پوست: پوست گرم‌تر نسبت به پوست سردتر کارایی بیشتری در ساختن ویتامین دی دارد. بنابراین پوست شما در روزهای گرم و آفتابی تابستان نسبت به روزهای سردتر زمستانی ویتامین D بیشتری خواهد ساخت.

۶- وزن: بررسی‌ها نشان داده اند چاقی با میزان پایین‌تر ویتامین D در خون همراهی دارد.

۷- سن: با افزایش سن توانایی پوست در ساختن ویتامین D کاهش می‌یابد.

۸- سلامت روده: عوارضی که بر سلامت روده تاثیر می‌گذارند، میزان جذب ویتامین D را از مواد غذایی کاهش می‌دهند.

۹- سلامت کبد و کلیه: برخی از انواع بیماری‌های کبدی که مانع تولید کافی صفرا می‌شوند، جذب ویتامین D را کاهش می‌دهند. صفرا برای جذب چربی‌ها اهمیت دارد. ویتامین D یک ویتامین محلول در چربی است. از طرف دیگر ویتامین دی با عبور از کبد و در نهایت کلیه به شکل فعال شده‌اش تبدیل می‌شود. بنابراین بیماری‌های کلیوی ممکن است میزان ویتامین D فعال در بدن را کاهش دهد.